| dbo:abstract
|
- L'íncipit és el primer mot que encapçala una obra i, sobretot en els llibres antics, la identifica davant la manca d'un títol específic. En , es denomina íncipit a l'inici del relat, el qual és considerat com l'espai textual en el que es dona el sentit de la narració i la programació ideològica del text. ha senyalat que l'íncipit és un lloc estratègic de condensació del sentit, perquè és a l'inici del text que s'organitzen una sèrie de codis el fi dels quals és orientar la lectura. (ca)
- Incipit (lat. „začíná“, zkratka: inc.) znamená začátek, první slova určitého textu nebo začátek hudební skladby. Užívá se zejména u latinských rukopisů a inkunábulí, které původně neměly titulní list a ani název. Když se rukopisy začaly nadepisovat, začínaly často slovy Incipit liber ... („Začíná kniha ...“). Papežské encykliky a další oficiální dokumenty se dodnes označují prvními slovy vlastního textu, stejně jako básně, písně i národní hymny. Protikladem k incipitu je explicit, poslední slova textu. Hudební incipit znamená začátek určité, zejména liturgické skladby. Pro bibliografický záznam o skladbě je to opakovatelné pole, v němž jsou doporučovány pro zápis not dva styly kódování: DARMS a Plaine&Easie. (cs)
- Als Incipit (lateinisch für „es beginnt“, von incipere ‚anfangen‘, ‚beginnen‘) werden in der Literatur-, Geschichts- und Musikwissenschaft die ersten Worte eines literarischen oder fachwissenschaftlichen Textes, eines Dokuments oder der Anfang eines Notentextes bezeichnet. Das Incipit dient statt eines Titels zur Identifizierung von antiken, mittelalterlichen und frühneuzeitlichen Texten, die ohne Titel oder mit verschiedenen, oft nicht authentischen Titeln überliefert sind. Die Incipit-Angabe wird in moderner Fachliteratur gewöhnlich mit der Abkürzung inc. eingeleitet. Während im englischen Sprachraum nur die Bezeichnung Incipit gebräuchlich ist, wird in deutschsprachiger wissenschaftlicher Literatur meist die ebenfalls lateinische Bezeichnung Initium („Anfang“) verwendet. Für das Textende wird der entsprechende Begriff Explicit („Es endet ...“) verwendet. Im Mittelalter wurden am Ende eines Textes oft ebenfalls die Angaben zum Inhalt und Verfasser gemacht, die am Textanfang üblich waren. (de)
- Incipit (eldiru: inĉipit), el la verba latina voĉo incipĕre (= komenci), estas la komenca parolo de la latina formulo kiu enkondukas – foje ankaŭ kun la nomo de la aŭtoro – la titolon de verko; en filologio kaj bibliografio per “incipit” oni referencas al la unuaj vortoj per kiuj reale komenciĝas la teksto. Se en la tradicia terminologio, la voĉo “incipit” difinas ĝuste la komencan vorton aŭ frazon de la verko, ĝia nuna uzo en la moderna literatura kritiko estas pli vasta: ne nur ĝi koncernas la unuan vorton aŭ frazon, sed la tutan ekmarŝan parton kies longo, do, varias. Tiu larĝiĝo, tamen, foje eĉ en antikvuloj ekaperis. (eo)
- Un íncipit (del latín incipit, ‘empieza’) son las primeras palabras de un texto o documento, pudiendo contener el nombre del autor o detalles sobre su producción. Siguiendo una tradición hebrea que se retoma en el cristianismo, el íncipit da su título al documento. La palabra opuesta complementaria a incipit es éxcipit. En hebreo, los libros de la Biblia son designados por su íncipit. Por ejemplo, el primer libro se llama Bereshit, "en el comienzo", es decir, a partir de la primera palabra de la Biblia: "En el principio creó Dios el cielo y la tierra ..." Su uso lo toma el cristianismo. Así el íncipit señala las primeras palabras de una oración griega o latina, cantada o no. A menudo, estas palabras son tomadas por título. Se designa así, por ejemplo, el Kyrie, el Agnus Dei, el Gloria (íncipit: Gloria in excelsis deo), el Magnificat, la Salve Regina, la Victimae paschali laudes y muchos otros textos de la liturgia católica. Las bulas pontificales y encíclicas llevan también el nombre de sus primeras palabras en latín, por ejemplo, Pacem in Terris. Los manuscritos también son designados por sus íncipit. (es)
- The incipit (/ˈɪnsɪpɪt/) of a text is the first few words of the text, employed as an identifying label. In a musical composition, an incipit is an initial sequence of notes, having the same purpose. The word incipit comes from Latin and means "it begins". Its counterpart taken from the ending of the text is the explicit. Before the development of titles, texts were often referred to by their incipits, as with for example Agnus Dei. During the medieval period in Europe, incipits were often written in a different script or colour from the rest of the work of which they were a part, and "incipit pages" might be heavily decorated with illumination. Though the word incipit is Latin, the practice of the incipit predates classical antiquity by several millennia and can be found in various parts of the world. Although not always called by the name of incipit today, the practice of referring to texts by their initial words remains commonplace. (en)
- Incipit (/ˈɪnsɪpɪt/) dari sebuah teks adalah beberapa kata pertama dari teks tersebut, yang dijadikan sebagai label identifikasi. Dalam komposisi musik, sebuah incipit adalah bagian awal dari , dengan tujuan yang sama. Kata incipit berasal dari Latin dan memiliki arti "permulaan". (in)
- Le nom incipit (du verbe latin incipere : « commencer », et prononcé /ɛ̃.si.pit/ ou [iŋ.ki.'pit̪]) désigne les premiers mots d'une œuvre musicale chantée ou d'un texte littéraire (dans ce dernier cas, la notion d’incipit peut s'étendre aux premiers paragraphes)[réf. nécessaire] ; il s'agit donc du début d'un texte, qui peut être religieux ou non, chanté ou non. Il peut notamment servir à identifier par ses premiers mots ou son premier vers un poème qui n'a pas de titre. Ce terme, d'origine liturgique chrétienne, devient didactique lorsqu'il est employé en analyse littéraire. L'incipit d'une œuvre romanesque constitue un enjeu majeur du pacte de lecture : il a pour fonction de programmer la suite du texte, en définissant le genre, le point de vue adopté par le narrateur, les personnages, etc., mais surtout, il doit donner envie de lire la suite. Le terme est également utilisé en musique pour désigner les premières notes (le premier membre de phrase, appelé aussi intonation) d'un texte liturgique chanté. Dans le cadre religieux de l'Église catholique ces textes chantés portent souvent en titre le premier mot de leur incipit : on parle d'un Gloria, d'un Sanctus, du dimanche Lætare, etc. Les bulles pontificales, les encycliques et les exhortations apostoliques, écrites en général en latin, sont nommées d'après leur incipit, par exemple Pacem in Terris (« Paix sur la terre », 1963) ou Evangelii gaudium (« la joie de l'Évangile », 2013). D'autres langues sont aussi utilisées exceptionnellement. C'est le cas de Mit brennender Sorge (« Avec une brûlante inquiétude », 1937), en allemand, dans laquelle le pape Pie XI condamne le nazisme. L'antonyme d'incipit est un autre mot latin : explicit (ou excipit), terme qui désigne donc les derniers mots d'un texte. (fr)
- La voce verbale latina incipit (con accentazione sdrucciola; dal verbo incipĕre, letteralmente "incomincia") è la parola iniziale della formula latina che introduce il titolo di un'opera, talvolta anche con il nome dell'autore. In filologia e in bibliografia, con l'incipit, sostantivato, si fa riferimento alle prime parole con cui inizia un testo, e in particolare al primo verso di una poesia. Se però, in senso stretto, il termine incipit definisce propriamente la parola o la frase o il verso iniziale di un qualsiasi componimento in prosa o in versi, l'uso che ha assunto nella critica letteraria moderna è più esteso. Non solo, dunque, la prima parola o la prima frase, ma l'intera tranche d'avvio, che può essere di lunghezza diversa. La frase o il verso finale di un'opera letteraria viene invece detta explicit. (it)
- インキピット（ラテン語：Incipit）とは、詩歌や記録などで文書の冒頭の数語を指す言葉。書物の題名という概念が発達していなかった時代、ある書物をさすために冒頭の数語を用いてこれに代えるのが通例であった。これがインキピットである。インキピットとはラテン語で「ここに始まる」という意味で、書物の冒頭に出る慣用句であった。たとえば「Incipit carmen Virgilis arma virumque cano」という文書は「アルマ・ウィルムクェ・カノーで始まるウェルギリウスの詩」という意味である。 中世、文章中でインキピットにあたる部分は他と区別するため、異なった字体や色で書かれて強調された。 (ja)
- Het incipit van een tekst bestaat uit de eerste woorden van de beginregel. Incipit is Latijn voor het begint. In sommige gevallen wordt de hele eerste regel of de openingszin aangehouden of een hele alinea en bij volksliedjes en traditionele kinderliedjes vaak de eerste twee regels. Bij muziek verwijst het begrip naar de eerste noten of de beginmaten. Het (korte) incipit wordt in plaats van een titel gebruikt om een tekst mee te identificeren. De reden hiervoor kan bijvoorbeeld zijn dat de tekst geen titel heeft meegekregen, of dat de titel niet oorspronkelijk is of niet onderscheidend is. Boektitels en titels boven gedichten en liedjes kwamen pas in gebruik na de uitvinding van de boekdrukkunst. Oudere geschriften, zoals middeleeuwse handschriften, en teksten uit de orale traditie, zoals volksliedjes, worden onderscheiden door middel van de eerste woorden of de eerste regel van de tekst. Onder meer kleitabletten, handschriften, brieven, gedichten, liedjes, gebeden en encyclieken worden gewoonlijk aangeduid met hun incipit. Incipits worden gebruikt om teksten te kunnen identificeren, te rubriceren en te archiveren. Bijvoorbeeld in dichtbundels en liedboekjes is vaak achterin een register met beginregels opgenomen. De slotwoorden van een tekst worden wel "explicit" genoemd (Latijn: explicitum est, "het is afgewikkeld"). Het afwikkelen is een verwijzing naar een papyrusrol. (nl)
- (łac. zaczyna się, od incipere – zaczynać) – określenie na formułkę umieszczaną często na początku średniowiecznych rękopisów, która zawierała imię autora i tytuł dzieła. Często formułka ta zaczynała się właśnie od samego słowa incipit (skąd jej nazwa). Podobne formułki umieszczano także na początkach poszczególnych części dzieła, takich jak księga czy rozdział. Formułki te mogły też wyróżniać się z tekstu barwą lub formą graficzną. Pojęcia incipit używa się również w pokrewnym znaczeniu (inna nazwa to ), w odniesieniu do początkowych wyrazów lub całego pierwszego zdania tekstu samego utworu. Incipit i initium, podobnie jak explicit i conclusia (używane wobec końca tekstu), należą do elementów określania (np. identyfikowania, katalogowania) starych dzieł lub dokumentów, jeśli nie były opatrzone ani autorem, ani tytułem, ani żadnymi innymi cechami metrykalnymi. Tak samo pojęcie to stosuje się w odniesieniu do ocalałych fragmentów piśmienniczych. Wykorzystywane jest również do określania zabytków piśmienniczych, które podczas przepisywania zachowywały tę samą zawartość tekstu, ale u różnych przepisywaczy były opatrywane odmiennymi dodatkowymi wpisami na początku, a w szczególności mylnymi lub przekręconymi tytułami. Incipit to także pierwsze słowa tekstu lub jego fragmentu – przytaczane, gdy utwór nie ma tytułu lub gdy kilka utworów nosi ten sam tytuł. (pl)
- Инци́пит (лат. incipit — начинается, личная форма глагола incipere) — начальные одно или несколько слов какого-либо текста, служащие для его идентификации, а также выполняющие функцию его названия (заголовка). Термин употребителен у филологов, литургистов, музыковедов, литературоведов и прочих гуманитариев, занимающихся изучением старинных источников. (ru)
- A palavra latina incipit (pron. ìncipit) corresponde à 3.ª pessoa do singular do verbo incipěre ("iniciar, principiar"). Consiste nas primeiras palavras de um texto literário (um poema ou um livro), e, modernamente, também as primeiras notas de uma partitura. Na Idade Média, era comum o incipit ser escrito com um tipo de letra diferente do restante do texto do livro. Nos catálogos de música, particularmente nos catálogos de sinfonias, o incipit consiste nos três primeiros compassos da parte do spalla — tal como ocorre com algumas composições de Mozart, no Catálogo Köchel. (pt)
- Incipit (latin för "det börjar", tredje person singular av verbet incipere, "börja") betecknar man idag de första orden i en litterär text; ofta även upptakten till en nottext (så är till exempel några av Wolfgang Amadeus Mozarts kompositioner endast angivna genom sitt incipit i hans egenhändiga verkförteckning). Exempel på äldre litteratur som ursprungligen saknade titel men som givits en incipit-titel efter inledningsorden eller ‐ordet är den äldsta bevarade tyska boken Abrogans, den senmedeltida svenska dikten Gamble man och Germania av Publius Cornelius Tacitus. På liknande sätt har Heimskringla namngivits efter inledningen “Kringla heimsins” (jordens rund). (sv)
- Інципіт (лат. Incipit — починається, від особистої форми дієслова incipere — починати) — термін, який у літературі використовується для означення початкових одного або кількох слів будь-якого тексту, (вірша, пісні, чи книжки), в музиці — для означення перших нот композиції. До появи назви, як початкової структури тексту, твори часто ідентифікували чи реферували за інципітами. середньовічні рукописи зазвичай починалися з інципіта, який містив заголовне слово incipit (звідси й походить сучасний термін), ім'я автора і назву роботи. Інципіти також розміщували на початку окремих частин праці, таких як книга чи розділ, але завжди виділяли особливим шрифтом чи кольором (напр. — Кіноваром) від основного тексту. Інципіт, а також (лат. initium — початок), (лат. explicit — закінчення) і лат. conclusia — висновок), є визначальними елементами (наприклад, ідентифікації, каталогізації) старих робіт і документів, якщо вони не були позначені іменем автора чи назвою, або будь-які іншими видавничими характеристиками. Подібне значення має інципіт і для збережених писемних фрагментів, особливо тих, які під час переписування зберегли ідентичність тексту, але від різних переписувачів отримали різні додаткові записи на початку рукопису, часом з помилковими чи зміненими назвами твору. Інципіт у вужчому сенсі — це перші слова тексту або його частини, які цитуються, коли робота не має назви або коли декілька творів має ідентичну назву. Попри те, що термін має латинське походження, практика його застосування передувала класичній давнині на кілька тисячоліть і була притаманною народам різних частинах світу. Сьогодні практика реферування різних текстів за їхніми початковими словами залишається поширеним явищем, хоча і не завжди означується терміном «інципіт». (uk)
|
| rdfs:comment
|
- L'íncipit és el primer mot que encapçala una obra i, sobretot en els llibres antics, la identifica davant la manca d'un títol específic. En , es denomina íncipit a l'inici del relat, el qual és considerat com l'espai textual en el que es dona el sentit de la narració i la programació ideològica del text. ha senyalat que l'íncipit és un lloc estratègic de condensació del sentit, perquè és a l'inici del text que s'organitzen una sèrie de codis el fi dels quals és orientar la lectura. (ca)
- Incipit (/ˈɪnsɪpɪt/) dari sebuah teks adalah beberapa kata pertama dari teks tersebut, yang dijadikan sebagai label identifikasi. Dalam komposisi musik, sebuah incipit adalah bagian awal dari , dengan tujuan yang sama. Kata incipit berasal dari Latin dan memiliki arti "permulaan". (in)
- インキピット（ラテン語：Incipit）とは、詩歌や記録などで文書の冒頭の数語を指す言葉。書物の題名という概念が発達していなかった時代、ある書物をさすために冒頭の数語を用いてこれに代えるのが通例であった。これがインキピットである。インキピットとはラテン語で「ここに始まる」という意味で、書物の冒頭に出る慣用句であった。たとえば「Incipit carmen Virgilis arma virumque cano」という文書は「アルマ・ウィルムクェ・カノーで始まるウェルギリウスの詩」という意味である。 中世、文章中でインキピットにあたる部分は他と区別するため、異なった字体や色で書かれて強調された。 (ja)
- Инци́пит (лат. incipit — начинается, личная форма глагола incipere) — начальные одно или несколько слов какого-либо текста, служащие для его идентификации, а также выполняющие функцию его названия (заголовка). Термин употребителен у филологов, литургистов, музыковедов, литературоведов и прочих гуманитариев, занимающихся изучением старинных источников. (ru)
- A palavra latina incipit (pron. ìncipit) corresponde à 3.ª pessoa do singular do verbo incipěre ("iniciar, principiar"). Consiste nas primeiras palavras de um texto literário (um poema ou um livro), e, modernamente, também as primeiras notas de uma partitura. Na Idade Média, era comum o incipit ser escrito com um tipo de letra diferente do restante do texto do livro. Nos catálogos de música, particularmente nos catálogos de sinfonias, o incipit consiste nos três primeiros compassos da parte do spalla — tal como ocorre com algumas composições de Mozart, no Catálogo Köchel. (pt)
- Incipit (lat. „začíná“, zkratka: inc.) znamená začátek, první slova určitého textu nebo začátek hudební skladby. Užívá se zejména u latinských rukopisů a inkunábulí, které původně neměly titulní list a ani název. Když se rukopisy začaly nadepisovat, začínaly často slovy Incipit liber ... („Začíná kniha ...“). Papežské encykliky a další oficiální dokumenty se dodnes označují prvními slovy vlastního textu, stejně jako básně, písně i národní hymny. Protikladem k incipitu je explicit, poslední slova textu. (cs)
- Incipit (eldiru: inĉipit), el la verba latina voĉo incipĕre (= komenci), estas la komenca parolo de la latina formulo kiu enkondukas – foje ankaŭ kun la nomo de la aŭtoro – la titolon de verko; en filologio kaj bibliografio per “incipit” oni referencas al la unuaj vortoj per kiuj reale komenciĝas la teksto. (eo)
- Als Incipit (lateinisch für „es beginnt“, von incipere ‚anfangen‘, ‚beginnen‘) werden in der Literatur-, Geschichts- und Musikwissenschaft die ersten Worte eines literarischen oder fachwissenschaftlichen Textes, eines Dokuments oder der Anfang eines Notentextes bezeichnet. Das Incipit dient statt eines Titels zur Identifizierung von antiken, mittelalterlichen und frühneuzeitlichen Texten, die ohne Titel oder mit verschiedenen, oft nicht authentischen Titeln überliefert sind. Die Incipit-Angabe wird in moderner Fachliteratur gewöhnlich mit der Abkürzung inc. eingeleitet. (de)
- Un íncipit (del latín incipit, ‘empieza’) son las primeras palabras de un texto o documento, pudiendo contener el nombre del autor o detalles sobre su producción. Siguiendo una tradición hebrea que se retoma en el cristianismo, el íncipit da su título al documento. La palabra opuesta complementaria a incipit es éxcipit. En hebreo, los libros de la Biblia son designados por su íncipit. Por ejemplo, el primer libro se llama Bereshit, "en el comienzo", es decir, a partir de la primera palabra de la Biblia: "En el principio creó Dios el cielo y la tierra ..." (es)
- The incipit (/ˈɪnsɪpɪt/) of a text is the first few words of the text, employed as an identifying label. In a musical composition, an incipit is an initial sequence of notes, having the same purpose. The word incipit comes from Latin and means "it begins". Its counterpart taken from the ending of the text is the explicit. (en)
- Le nom incipit (du verbe latin incipere : « commencer », et prononcé /ɛ̃.si.pit/ ou [iŋ.ki.'pit̪]) désigne les premiers mots d'une œuvre musicale chantée ou d'un texte littéraire (dans ce dernier cas, la notion d’incipit peut s'étendre aux premiers paragraphes)[réf. nécessaire] ; il s'agit donc du début d'un texte, qui peut être religieux ou non, chanté ou non. Il peut notamment servir à identifier par ses premiers mots ou son premier vers un poème qui n'a pas de titre. L'antonyme d'incipit est un autre mot latin : explicit (ou excipit), terme qui désigne donc les derniers mots d'un texte. (fr)
- La voce verbale latina incipit (con accentazione sdrucciola; dal verbo incipĕre, letteralmente "incomincia") è la parola iniziale della formula latina che introduce il titolo di un'opera, talvolta anche con il nome dell'autore. In filologia e in bibliografia, con l'incipit, sostantivato, si fa riferimento alle prime parole con cui inizia un testo, e in particolare al primo verso di una poesia. La frase o il verso finale di un'opera letteraria viene invece detta explicit. (it)
- Het incipit van een tekst bestaat uit de eerste woorden van de beginregel. Incipit is Latijn voor het begint. In sommige gevallen wordt de hele eerste regel of de openingszin aangehouden of een hele alinea en bij volksliedjes en traditionele kinderliedjes vaak de eerste twee regels. Bij muziek verwijst het begrip naar de eerste noten of de beginmaten. Incipits worden gebruikt om teksten te kunnen identificeren, te rubriceren en te archiveren. Bijvoorbeeld in dichtbundels en liedboekjes is vaak achterin een register met beginregels opgenomen. (nl)
- (łac. zaczyna się, od incipere – zaczynać) – określenie na formułkę umieszczaną często na początku średniowiecznych rękopisów, która zawierała imię autora i tytuł dzieła. Często formułka ta zaczynała się właśnie od samego słowa incipit (skąd jej nazwa). Podobne formułki umieszczano także na początkach poszczególnych części dzieła, takich jak księga czy rozdział. Formułki te mogły też wyróżniać się z tekstu barwą lub formą graficzną. Pojęcia incipit używa się również w pokrewnym znaczeniu (inna nazwa to ), w odniesieniu do początkowych wyrazów lub całego pierwszego zdania tekstu samego utworu. (pl)
- Incipit (latin för "det börjar", tredje person singular av verbet incipere, "börja") betecknar man idag de första orden i en litterär text; ofta även upptakten till en nottext (så är till exempel några av Wolfgang Amadeus Mozarts kompositioner endast angivna genom sitt incipit i hans egenhändiga verkförteckning). (sv)
- Інципіт (лат. Incipit — починається, від особистої форми дієслова incipere — починати) — термін, який у літературі використовується для означення початкових одного або кількох слів будь-якого тексту, (вірша, пісні, чи книжки), в музиці — для означення перших нот композиції. До появи назви, як початкової структури тексту, твори часто ідентифікували чи реферували за інципітами. Інципіт у вужчому сенсі — це перші слова тексту або його частини, які цитуються, коли робота не має назви або коли декілька творів має ідентичну назву. (uk)
|
.jpg?width=300)
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
