Будавалі бізнэс 11 гадоў, але ўсё згарэла: як сям'я ў Баранавічах падымае з руін справу жыцця
Пра буйны пажар у Баранавічах да гэтага часу гавораць у горадзе. Гарэлі цэхі вядомай мясцовай фірмы «СонМаркет». За сухой зводкай навін — вялікая бяда адной сям'і, якая шмат гадоў будавала гэты бізнэс. Агонь знішчыў некалькі карпусоў з абсталяваннем і матэрыяламі. Цяпер Аляксандру і Святлане Віктаровічам давядзецца шмат што пачынаць нанова. Але яны не апускаюць рукі і дзякуюць неабыякавым беларусам за дапамогу. Гэтая гісторыя пра тое, як усе згуртаваліся, каб падтрымаць сямейны бізнэс у буйным райцэнтры, піша «Точка».
Пажар тушылі некалькі гадзін
Цяпер на месцы нядаўна адрамантаваных карпусоў стаяць толькі чорныя сцены. Нешта ўжо разабралі, частка памяшканняў пойдзе пад знос. Будзе яшчэ экспертыза, каб ацаніць ацалелае. Затым ужо будуць прыступаць да будоўлі. Усё па новай.
Гэтыя будынкі былі ва ўласнасці сям'і Віктаровічаў — купілі тры гады таму на аўкцыёне за немалую цану. Больш за гектар зямлі, маштабны рамонт — у планах было стварыць сучасную вытворчасць пасцельнай бялізны. Заставалася няшмат, толькі дарабіць фасады, каб здаць усё ў эксплуатацыю і застрахаваць бізнэс.
У адным з карпусоў 8 красавіка знянацку пачаўся пажар.
Тушение пожара в производственном здании ОАО "СонМаркет" в городе Барановичи. Видео: МЧС Беларусь pic.twitter.com/vIacpuRSmI
Ніхто, на шчасце, не пацярпеў. Але страты сур'ёзныя.
«Нічога не засталося. Якраз толькі закупілі вялізную партыю сыравіны, матэрыялаў, элітных тканін», — уздыхае Андрэй Цвяткоў, ён працуе дырэктарам на гэтым прадпрыемстве.
Унутры чатырох ацалелых сцен стаіць вялізнае абсталяванне, якое перажыло пажар. Работнікі гавораць, што яго нават рэальна аднавіць.
«Савецкая машына, моцная. Электроніка пагарэла ўся, але канструкцыя цэлая, яшчэ будзе працаваць», — ацэньвае страты Андрэй.
Самае дарагое абсталяванне, якое выкарыстоўваецца ў вытворчасці коўдраў, ацалела. Калі суседні будынак гарэў, работнікі самі пастараліся ўсё максімальна адсюль вынесці.
Пачыналася ўсё з адной машынкі
Святлана пазнаёмілася з Аляксандрам Віктаровічам 11 гадоў таму. Тады ў мужчыны ўжо быў невялікі бізнэс па пашыве пасцельнай бялізны.
«Усё пачыналася літаральна з пары рулонаў тканіны і адной старой швейнай машынкі за $100», — успамінае Аляксандр.
Мужчына амаль усё рабіў сам: ездзіў купляць тканіну ў Расію, няшмат, пару рулонаў. Іх адшывалі, гатовыя камплекты ён сам прадаваў на рынках.
Гэтую справу ён абраў невыпадкова: бацькі таксама шылі, толькі займаліся кашулямі. І ездзілі іх прадаваць у Польшчу — было выгадна.
Час ішоў, бізнэс развіваўся, паступова перайшлі на опт. А пару гадоў таму сталі думаць і над розніцай — хацелі, каб брэнд быў вядомы.
«Першую краму адкрылі ў Баранавічах. Бралі крэдыт, запусціліся. Цяпер у нас 13 крам. У планах у кожным рэгіёне з'явіцца. Праўда, цяпер крыху давядзецца з гэтым пачакаць», — кажа Саша.
Пакуль усё гарэла, паехаў у царкву
Вытворчасці доўга былі раскіданы па розных лакацыях і нават гарадах. Мара Аляксандра — усё гэта сабраць у адным месцы — каб і цэхі, і склады, і офіс былі на адной вялікай тэрыторыі. Да гэтага ён ішоў некалькі год.
І вось тры гады таму гэтыя планы ўвасобіліся, калі муж і жонка купілі пустыя будынкі.
«Цалкам усё мадэрнізавалі. У нас быў круты дызайн-праект, усё гэта павінна было выглядаць вельмі прыгожа. Мы хацелі, каб людзям было камфортна працаваць, душу ўклалі», — кажа Святлана Віктаровіч.
Паступова перавезлі ўсе лініі. Што важна: прайшлі ўсе праверкі, у тым ліку і па пажарнай бяспецы.
«Усё было новае – і праводка, і пажарная сігналізацыя, і кацельня новая. Усё было добра. Чакалі надвор'я, каб дарабіць фасады і здаць у эксплуатацыю, каб усё застрахаваць», — распавядае Андрэй Цвяткоў.
Аб самым пажары ўладальнікі бізнэсу даведаліся раніцай. Аляксандр адразу сеў у машыну, але паехаў не на прадпрыемства, а ў царкву.
«Пажар бачыўся здалёк. Было зразумела, што ўсё сур'ёзна. Але мне трэба было ў царкву. Я маліў Бога, каб ніхто не пацярпеў. Каб даў нам сіл перажыць гэта ўсё без усялякіх «чаму?», а з пытаннем «для чаго нам гэта?» — кажа Аляксандр.
Дарэчы, пажар — гэта не першае няшчасце ў бізнэсе Сашы і Светы. Калі вытворчасць размяшчалася на цокальным паверсе, здарыўся сур'ёзны патоп.
«Над намі была лазня. Усё затапіла кіпенем, па грудзі вады было. Шкоду нам ніхто не кампенсаваў. Машынкі аднавілі, тканіну высушылі. Неяк прыйшлі ў сябе. І вось так з кожнай няўдачай шукалі ўжо нейкія новыя плошчы, не ў цокалі, а на першым паверсе», — кажа Святлана.
Сотні неабыякавых людзей
За размовай здалёку назірае Тайсан — кот-спінальнік, які стаў душой калектыву і зоркай TikTok (у яго 30 тыс. падпісчыкаў).
Тайсан хутка перасоўваецца на лапах у адмысловым мяшочку — яго гардэроб таксама адшывалі тут. У яго ёсць свая пасада — «намеснік дырэктара».
«Мы яго знайшлі кацянём з перабітым хрыбетнікам. З першага разу не змаглі злавіць, вельмі перажывалі, шукалі. А ён потым сам забраўся пад нашу машыну — з усіх абраў нас. З тых часоў ужо чатыры гады жыве з намі», — кажа Святлана.
Наогул яна і яе муж ніколі не праходзілі міма бяздомных жывёл.
У каранавірус іх прадпрыемства па начах адшывала валікі для бальніц — па ўсёй краіне іх раздавалі. Дапамагалі хворым дзецям, удзельнічалі ў зборах. І вераць, што зараз да іх вяртаецца гэта зробленае дабро ў выглядзе хвалі падтрымкі.
«У нас проста слёзы на вачах. Калі мы расказалі аб пажары, людзі кінуліся скупляць нашу прадукцыю. Падтрымаў і мясцовы бізнэс: нехта прывозіў нам абеды, пакуль мы разбіралі пажарышча, нехта прапанаваў вокны і дзверы нам у растэрміноўку, адразу», — гавораць Саша і Света.
Падключыліся і самі работнікі прадпрыемства: усё, што ад бухгалтара да швачак таксама разбіралі наступствы пажару.
«Тут жа ўсё гэта будавалі самі, столькі сіл уклалі. Для ўсёй каманды гэта было вялікае гора. Селі, пагаварылі: маўляў, што рабіць будзем. А потым усе ўзяліся за рыдлёўкі і каляскі і пайшлі разграбаць усё. Вырашылі, што не будзем апускаць рукі», — кажа Саша.
Пакуль прычыны пажару не называюцца — ідзе следства. У планах — аднавіць усе пашкоджаныя цэхі, вярнуцца да вытворчасці. Падтрымаць сямейны бізнэс вы можаце, набываючы яго прадукцыю.
Каментары